کتاب پسران جسور

کتاب پسران جسور

دوازده ساله بود که در کارخانۀ بزرگ پارچه‌بافی شروع به کار کرد. او قرقره‌های نخ را به سرعت عقب و جلو می‌برد. خانواده‌اش به امید یافتن زندگی بهتر تمام مایملک خود را برای مهاجرت از اسکاتلند به آمریکا فروختند. در سال 1848 درآمد هفتگی اندرو یک دلار و چهل سنت بود.

در چهارده‌سالگی منشی مردی به ‌نام توماس اسکات شد که خود او منشی شرکت راه‌آهن پنسیلوانیا بود. اندرو به مدرسۀ شبانه رفت و خواندن و نوشتن آموخت. فقط چند سال بعد از آن جای رئیسش را در شرکت گرفت.

سپس در اولین شرکت ساخت وسایل نقلیۀ قابل‌استراحت سرمایه‌گذاری کرد؛ واگن‌های قطاری که مسافرانش می‌توانستند به راحتی در شب‌های مه‌آلود آمریکا بخوابند. سرمایه‌گذاری موفقیت‌آمیزی بود؛ بنابراین اندرو برای یافتن مکانی به‌منظور سرمایه‌گذاری جدید، به اروپا رفت.

در یک سفر با فولادسازان انگلیسی آشنا شد و دریافت که زمینۀ فلزات بسیار قابل پیشرفت است، زیرا فلزات ارزان و محکم هستند. او یک‌راست به آمریکا بازگشت و کارخانۀ فولاد خود را راه‌اندازی کرد.

طولی نکشید که اندرو علاوه بر کارخانجات فولادسازی، صاحب مواد خام لازم، کشتی‌ها و راه‌آهن‌های حمل کننده و معادن زغال‌سنگ برای تهیۀ سوخت آن‌ها شد.

اندرو پس از فروش شرکتی 475 میلیون دلار کسب کرد که به ارزش کنونی پول، معادل سیصد و ده بیلیون دلار می‌شود. او با دارایی‌اش دو هزار و هشتصد کتابخانه در انگلستان و آمریکا تأسیس کرد تا به دانش‌آموزان، کودکان و فقرا کمک کند. این اقدام صلح‌آمیز برای هماهنگ‌سازی و گفت ‌و گوی ملت‌ها انجام شد.

امروزه بسیاری از این کتابخانه‌ها همچنان پابرجا هستند. اندرو در زمان مرگ فقط سی میلیون دلار دارایی داشت. او در خاطراتش نوشت: «مرگ در عین داشتن ثروت زیاد خجالت‌آور است». وی معتقد بود ثروتی که برای کمک به دیگران مصرف نشود، ارزشی ندارد.